محسن چاوشی؛ خواننده ای مؤلف یا سفارشی ساز؟ - مجله زیتوا

چاووشی بعد از ترانه ای که برای بهار جان، ویژه برنامه نوروزی شبکه 5 و کار دیگری که برای دل صدا برنامه اختصاصی موسیقی با تهیه کنندگی میثم محمدحسنی برادر مدیر موسسه رسانه ای اوج خوانده بود، این بار برای دارم سیاسی اجتماعی نرگس آبیار خوانده است.

ترانه ای که به اولین اکران های فیلم در جشنواره فیلم فجر نرسیده بود، اما همکاری مجدد حسین صفا با صدای محزون محسن چاوشی در همان اولین دقایق انتشار این موزیک ویدئو، بازتاب های زیادی در شبکه های اجتماعی داشته است.

شعری که در بخش هایی از آن، چاووشی با ریتمی بم و اندوهگین می خواند:

بباف مویت را

مگر مرا آن مو

طناب دار گردد

مرا بکش بالا

چنان که عاطفه ات

جریحه دار گردد.

اگرچه هنوز اهالی شعر و کارشناسان موسیقی فرصت نوشتن نقد های تخصصی درباره کار تازه چاوشی نداشتند، اما به نظر می رسد باز طرفداران او که تعدادشان بسیار است، شروعی رویایی در استقبال از این کار داشته اند.

چاووشی که بی تردید یکی از گران ترین خواننده های پرطرفدار این سال های موسیقی پاپ ایران است، با مدل خاصش که نه مصاحبه می نماید و نه کنسرت می گذارد، همچنان با ریتم خاصش از دل استودیو مخاطبانش را به بازنشر کارهایش وامی دارد و سرمایه گذاران را برای پرداخت هزینه هایی وسوسه می نماید که این خواننده مطرح را برای همراهی با پروژه های تصویری شان مجاب کند.

سیدمحمد امامی یکی از اولین افرادی بود که چنین تصمیمی گرفت. اگرچه پیشتر چند تیتراژ سریال تلویزیونی با کار های چاوشی پس از گرفتن مجوز پخش شده بود، ولی پروژه شهرزاد به نوعی بازآرایی برند تجاری محسن چاوشی هم بود.

او که از کار های اولیه اش از همان مادر و کلاغ روسیاه تا جان پدر برقص آ همواره ترانه هایش طرفداران زیادی داشته است، با ترانه های شهرزاد دوباره اوج گرفت. ترانه هایی که ایراد هایی به اشعارش گرفتند، اما نقشی کلیدی در موفقیت های فصل یک شهرزاد داشت.

این ترانه های گران قیمت که سفارشی خارج از خواست حسن فتحی بودند در نهایت به حاشیه هایی مثل دلخوری سینا سرلک، همخوان چاووشی در این پروژه رسید و خاتمه شان جدایی شد.

پس از آن او آلبوم ابراهیم با ترانه های حسین صفا بود و آلبوم امیر بی گزند که بیشتر کارهایش از اشعار مولانا و شعرای سرشناس سده های نخست هجری برگرفته شده بودند را روانه بازار کرد، اما در همین مدت کار هایی هم مثل دوبی، مسلخ و ایران جان را داشت که برای اوج ساخته شده اند.

کار هایی سفارشی برای ارگانی ارزشی. ولی حتی همین پروژه های ارگانی هم در دل خود سوژه هایی ایجاد نموده اند که از آن ها فیلم خبرسازی به نام لاتاری ساخته شده است.

محمدحسین مهدویان کارگردان این فیلم درباره انگیزه اش برای ایده ساخت چنین فیلمی گفته بود: موزیک ویدئویی به نام دوبی از محسن چاوشی شنیدم که انگیزه ای شد تا برایش لاتاری را بنویسم و این فیلم ساخته گردد.

ترانه ای کاملا سیاسی و البته جنجالی که نگاهی انتقادی به بردن دختران ایرانی به دوبی دارد.

اگرچه او در تیتراژ دل صدا هم باری دیگر با این ارگان کار نموده است. در تمام این کار های سفارشی، اما او مثل خیلی از خواننده ها و فیلمسازانی که لقب سفارشی ساز گرفته اند را نگرفته، چون هویت موسیقیایی کارهایش به نظر می رسد حفظ شده و توانسته امضایش را پای کارهایش داشته باشد.

از کار هایی که برای یکی مثل محمد امامی ساخته تا کارهایش برای سازمان هنری اوج، کارهایش برای سریال های برادران محمودی و این کار آخر که برای شبی که ماه کامل شد اجرا نموده است، تا به حال همگی در فضای طرفداران موسیقی داغ شده و طرفدار های زیادی داشته اند و اتفاقا همین امضا باعث شده تا برچسب سفارشی بودن نخورند.

پ