سرمربی سابق تیم ملی کشتی سکوتش را شکست، محمدی: کشتی گیر در المپیک نمی دانست به حرف من گوش کند یا دبیر - مجله زیتوا

به گزارش خبرنگاران، غلامرضا محمدی که بعد از المپیک 2020 توکیو و جدایی از تیم ملی کشتی آزاد سکوت کرده بود، با حضور در برنامه ورزش و مردم با اشاره به نسل طلایی کشتی ایران که در زمان سرمربیگری اش در تیم نوجوانان نویدش را داده بود، گفت: زمان فدراسیون قبلی که من سرمربی تیم نوجوانان بودم، نوید ظهور نسل طلایی را بارها بعد از المپیک داده بودم. من گفته بودم اتفاق بی نظیری در کشتی ما رخ داده است و آینده خوبی را متصور شده بودیم. شما مشاهده کردید که در مسابقات دنیای نروژ هم از 10 ملی پوش، پنج نفر از همان تیم نوجوانان عضو تیم ملی بودند.

وی ادامه داد: قطعاً همین کشتی گیران در بازی های آسیایی 2022 هانگژو و المپیک 2024 پاریس می توانند بهترین نتایج را به دست آوردند. ما می توانیم در هانگژو در شش وزن شش مدال کسب کنیم که چهار مدالش طلا باشد؛ به ویژه در اوزان بالا. شاید کار در دو وزن 57 و 65 کیلوگرم در آسیا سخت باشد، اما در سایر اوزان شانس طلا داریم.

محمدی با تأکید بر اینکه شرایط کشتی ایران با اضافه شدن این نسل طلایی خیلی امیدوارکننده شده است، در مورد بازی های المپیک گفت: من باید به گذشته برگردم و در چند بخش صحبت کنم. قبل از آنکه به موضوع المپیک ورود کنم، باید بگویم که من تا شش ماه بعد از توکیو هیچ صحبتی نداشتم، چون نیاز به آرامش بود. الان هم اگر صحبتی دارم، در کمال احترام و رعایت شأن کشتی است. من از سال 2007 تا به امروز حدود 14، 15 سال است که در دو رده سنی نوجوانان و بزرگسالان به عنوان سرمربی و مربی در تیم های مختلف فعالیت داشتم. بعد از المپیک 2008 پکن که آن اتفاقات تلخ برای کشتی ما رخ داد، با حکم مرحوم یزدانی خرم سرمربی تیم ملی شدم و نتایج درخشانی تا مسابقات دنیای 2011 به دست آمد، اما به دلایلی در المپیک 2012 لندن کنار تیم نبودم. در سال های 2017 و 2018 سرمربی نوجوانان شدم و از همه همکارانم متشکرم که این نوجوانان به خودباوری رسیدند تا در سال های بعد به تیم ملی بزرگسالان راه پیدا کنند.

وی تأکید کرد: سال 2018 و بعد از المپیک جوانان به صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک گفتم که کار من تمام شده است. نظرم این بود که طی سال های 2019 و 2020 به تیم جوانان بیایم و بعد از المپیک 2020 توکیو هم هدایت تیم ملی بزرگسالان را برعهده بگیرم. تفکر فنی و برنامه کاری من این بود، اما بعد از رقابت های دنیای 2018 که رسول خادم از کشتی رفت، حمید بنی تمیم به من پیشهاد داد تا هدایت تیم ملی را برعهده بگیرم. هر موقع کشتی نیاز داشته، من آمده ام و به همین دلیل حضورم در تیم ملی بزرگسالان جلوتر افتاد. در آن زمان هم بحث کرونا پیش آمد و هم تیم از هم پاشیده بود و کمتر کسی حاضر به قبول این تیم بود، ولی من آمدم. یک آدم دیوانهِ عاشق فقط می تواند چنین کاری انجام بدهد و من به دلیل آنکه کشتی را دوست داشتم و هر چه دارم از کشتی است، این مسئولیت را پذیرفتم.

محمدی با اشاره به حضور در مسابقات دنیای 2019 نورسلطان شرح داد: ما دو بار قهرمان آسیا شدیم و سه سهمیه باقیمانده المپیک را هم در قزاقستان گرفتیم. هر چند تیم، تیم خیلی خوب و در شرایط نرمالی نبود، ولی ما به همراه روسیه تنها تیم هایی در دنیا بودیم که با سهمیه کامل به المپیک رفتیم. کار خیلی سخت بود و شرایط کرونا و اردوی قرنطینه کار را سخت تر کرده بود. فدراسیون کمک کرد که اردو و مسابقه در همین شرایط برگزار شود، ولی من آن آرامش و تمرکزی که یک سرمربی برای پیروزیت باید داشته باشد را نداشتم. حالا نمی خواهم وارد جزئیات این موضوع شوم، چون این در شأن من و کشتی نیست و حرمت ها را حفظ می کنم. به هر حال آدم یک زمانی می آید و یک روزی هم می رود. هر چند رئیس فدراسیون، برخی اوقات این کار را انجام داد و دو بار در مورد سرمربی تیم ملی به صورت مستقیم صحبت کرد.

وی بیان نمود: شرایط ما در المپیک در سه وزن بالا خوب بود و در اوزان 86، 97 و سنگین وزن شانس بیشتری داشتیم. شرایط در سه وزن 57، 65 و 74 کیلوگرم متفاوت بود و شانس کمی داشتیم. اگر آن 16 ثانیه لعنتی اتفاق نمی افتاد و حسن یزدانی طلا می گرفت، مطمئناً شرایط تیم ما بهتر می شد و محمدحسین محمدیان از نظر روحی از هم نمی پاشید. من از اینکه برخی در مورد مسائل بدنسازی صحبت می کنند، تعجب می کنم. آنها نمی دانند و من هم برای اولین بار است که می گویم که حسن یزدانی روز اول مسابقات المپیک 85 کیلوگرم بود و بدنش پر نکرده بود. ما 24 ساعت زمان داشتیم که بدن حسن یزدانی برای کشتی با تیلور پر کند. این مسئله آمادگی بدنی، جریانی بود که از قبل طراحی شد تا کادر فنی را زیر سؤال ببرند.

سرمربی تیم ملی کشتی آزاد در بازی های المپیک با اشاره به صحبت رئیس هیئت کشتی مازندران گفت: آقای محمدیان دلیل باخت محمدحسین را مشکل بدنی بیان نمود، اما ما همان کادر فنی بودیم که همراه محمدحسین در ایتالیا حضور داشتیم و او ستاره مسابقه شد، در لهستان عالی کشتی گرفت و در گزینشی هم به سهمیه رسید. متأسفانه محمدحسین از نظر روحی نتوانست خودش را جمع کند و شکننده بود. کشتی حسن یزدانی مقابل تیلور تأثیر منفی زیادی روی کل تیم گذاشت. ما می توانستیم با یک طلا و دو برنز به کار خود در المپیک انتها بدهیم که این یک نتیجه عالی می شد، اما به هر شکل در آن 16 ثانیه یزدانی به تیلور باخت.

محمدی شرح داد: ما تمام توان مان را گذاشتیم که دل مردم را شاد کنیم، ولی در 16، 17 ثانیه همه چیز به هم ریخت. باز هم تأکید می کنم هر آمدنی رفتنی دارد. من چند بار آمدم و رفتم و هرجا کشتی نیاز داشته با تمام وجود کار کردم، اما صحبت هایی شد که مرا اذیت کرد. در المپیک کارم تمام شده بود. این را قبلاً به حمید سوریان و محسن کاوه هم گفته بودم و آنها در جریان تصمیمم برای رفتن بودند. به هرحال قراردادم بعد از المپیک تمام می شد. نزدیکان رئیس فدراسیون می دانستند من با هر اتفاقی چه بهترین و چه بدترین نتیجه، تصمیمی برای ماندن ندارم، اما عنوان شد که شش گزینه برای سرمربیگری تیم ملی روی میز داریم که این خلاف واقع بود. من اعتقاد دارم که چارچوب ها باید رعایت شود. من اصولی دارم. به هر شکل انتخاب سرمربی تیم ملی در اختیار رئیس فدراسیون بود و او باید تصمیم می گرفت، اما اگر قرار بود کار با من ادامه پیدا کند، این بستگی به نظر دو طرف داشت و باید می دانستند که آیا موافق ادامه راه هستم یا نه.

سرمربی پیشین تیم ملی کشتی آزاد با تأکید بر اینکه تیم خوب و مستعدی به مسابقات دنیای نروژ اعزام شد، گفت: برای کادر فنی آرزوی پیروزیت دارم و با جان و دل دوست دارم کشتی پیروز شود، اما باید این را بدانیم که مشخص بود تیم در نروژ روی سکو می رود. در واقع این مسئله به چهار پنج سال پیش بازمی گشت که من افتخار می کنم نسل تازه ای به کشتی ما معرفی شد که حداقل یک دهه، کشتی ما را تضمین خواهد کرد. امیرحسین زارع، محمد نخودی، عرفان الهی، رحمان عموزاد و خیلی های دیگر پشت سر بچه ها هستند که باید هنر حفظ اینها را داشته باشیم. حالا درست است که پژمان درستکار رفیق رئیس فدراسیون است و شرایط کاری اش در تیم ملی متفاوت خواهد بود، اما توصیه ای به علیرضا دبیر دارم که اگر سرمربی انتخاب می کند، به او اختیار تام بدهد و چارچوب ها را رعایت کند تا شأن سرمربی کنار تشک حفظ شود؛ اتفاقی که در المپیک رخ نداد.

غلامرضا محمدی ادامه داد: کشتی گیر در المپیک نمی دانست به حرف من کنار تشک گوش کند یا رئیس فدراسیون که در جایگاه تماشاگران حضور داشت! دبیر می خواست کمک کند، ولی این راه، راه درستی نیست و اگر قرار است صحبتی باشد، این کار باید از طریق سرمربی و کادر فنی انجام شود که شأن و چارچوب کار حفظ شود. من تجربه 18 سال مربیگری دارم، در حالی که دبیر تجربه مربیگری ندارد و در کار سیاسی بوده است و تجربه مدیریتی دارد. من از 2003 مربیگری می کنم. این نوع رفتار شکاف می اندازد و عدم اعتماد و اطمینان بین کشتی گیر و کادر فنی ایجاد می کند. دبیر قهرمان المپیک و دنیا است و قطعاً به این شکل بهتر می تواند کمک کند.

محمدی با بیان این جمله که شرایط مسابقات المپیک را با هیچ مسابقه دیگری نمی توان مقایسه کرد.، گفت: بچه های ما در مسابقات دنیای نروژ خوش درخشیدند، هرچند انتظارم این بود با تغییراتی که در تیم ایجاد شده بود و سایر تیم ها هم تغییراتی بعد از المپیک در خود ایجاد کرده اند، قهرمان دنیا شویم. تیم ما در قزاقستان به مقام سوم دنیا رسید و در نروژ در سکوی سوم تیمی قرار گرفتیم.

دارنده دو مدال نقره و دو برنز دنیا در انتها یادآور شد: در کشتی همیشه مدعی زیاد است و اهالی کشتی برخی اوقات با هم همراه و هم دل نمی شوند. اینکه من سرمربی نیستم، نباید سنگ اندازی کنم. من هر صحبتی می کنم از سر دلسوزی است. یک بار منصور برزگر نفرینم کرد و گفت ان شاءالله روزی مربی بشوی. مربیگری واقعاً سخت است. دوباری که سرمربی تیم ملی شدم در بدترین شرایط آمدم و در بهترین شرایط از تیم جدا شدم.