آیا چیزی به نام هیچ وجود دارد؟ - مجله زیتوا

به گزارش خبرنگاران به نقل از کانورسیشن، تصور کنید صدایی از بیرون پنجره می شنوید. فکر می کنید ممکن است پارس سگ باشد یا شاید کودکی که فریاد می زند. اما زمانی بلند می شوید و نگاه می کنید و می بینید سگ یا بچه ای نیست. شما می گویید: اوه، چیزی آنجا نیست.

ما اغلب می گوییم هیچ چیز نداریم یا هیچ چیز وجود ندارد. با این وجود، منظور ما این است که چیز خاصی نداریم. وقتی به بیرون نگاه می کردید چیز های زیادی آنجا بودند درختان، خانه ها، خودرو ها و دوچرخه ها شاید، اما چیز خاصی که شما دنبال آن بودید آنجا نبود.

حتی اگر به یک اتاق کاملا خالی نگاه می کردید باز هم چیز هایی در آنجا وجود داشت. همواره هوا وجود دارد و هوا از مولکول هایی تشکیل شده است مانند اکسیژن که برای زنده نگه داشتن ما لازم است و ما احتیاج به تنفس داریم.

با این وجود، در خصوص فضا چطور؟ در فضا هوا وجود ندارد: به همین علت است که فضانوردان در صورت رفتن به پیاده روی فضایی باید لباس فضایی بپوشند که اکسیژن لازم برای تنفس را فراهم می نماید. در واقع مولکول هایی نیز در فضا وجود دارند، اما به مقدار ای اندک هستند که بیش تر فضای خالی است. این فضا خلاء نامیده می گردد. ممکن است فکر کنیم که خلاء بین ستاره ها در آسمان شب جایی که مولکول های بسیار کمی وجود دارد جایی است که هیچ را پیدا می کنیم. زمان که به آسمان تاریک شب نگاه می کنید هیچ نمی بینید. این فضای خالی پر از انرژی است.

این چیزی است که وجود دارد حتی اگر نتوانید آن را در دست خود نگه دارید. انرژی چیزی است که باعث می گردد همه چیز رخ دهد. انرژی هرگز از بین نمی رود و هرگز از هیچ ساخته نمی گردد. هنگامی که می دوید انرژی در حرکت شما ناشی از انرژی ای است که از غذایی که خورده اید دریافت می کنید. هنگامی که شما توقف می کنید این انرژی به گرما تبدیل شده و در هنگام ترمز کردن پا های شما روی حرکت زمین تاثیری جزئی می گذارد.

انیشتین متوجه شد که انرژی و ذرات (تکه های کوچک مواد) دو روی یک سکه هستند. کوچک ترین چیز هایی که ما از آن می دانیم مانند ذرات که بیش از یک میلیون میلیارد بار کوچک تر از ما هستند از انرژی ساخته شده اند. دانشمندان حدود یک قرن پیش متوجه شدند که این چیز های کوچک با چیز های بزرگ تر در دنیا متفاوت عمل می نمایند. رفتار آن ها را نمی توان به طور دقیق پیش بینی کرد و فقط می توان آن را با چیزی به نام مکانیک کوانتومی توصیف کرد.

ذرات و ضد ذرات

این هم چنین بدان معناست که محتوای خلاء دقیقا صفر نیست. ذرات ریز موجود در آن می توانند دقیقا مخالف خود یعنی ضد ذرات را دیدار نمایند. زمانی که این موضوع رخ می دهد آنان یکدیگر را خنثی نموده و ناپدید می شوند، اما این انرژی که در وهله نخست آن ذرات را ساخته بود باقی می ماند. خلاء در فضای سوپی از انرژی و جفت ذرات و ضد ذرات است.

هندریک کازیمیر دانشمند هلندی راهی برای اثبات این موضوع در سال 1948 میلادی پیشنهاد کرد و نیم قرن پس از آن ما متوجه شدیم که حق با او بود. این انرژی در خلاء بعلاوه باعث می گردد که دنیا با گذشت زمان بزرگتر گردد مانند زمانی که یک بالون را منفجر می کنید. چیز های دیگری نیز در خلاء فضا وجود دارند. فضا حاوی میدان ها است که راهی برای توصیف تاثیری است که چیزی می تواند در سراسر یک منطقه از فضا داشته باشد. برای مثال، زمین به وسیله میدانی به نام گرانش ماه را در فضا می کِشَد.

زمانی که فیزیکدان معروف آلبرت انیشتین در حال کشف چگونگی عملکرد گرانش بود دریافت که فضا در واقع شکل دارد. چیزی با جرم زیاد مانند یک ستاره یا یک سیاره فضای اطراف خود را خم می نماید مانند زمانی که یک توپ سنگین که وسط یک پتوی کشیده نگه داشته می گردد باعث تغییر شکل پتو می گردد. اگر فضا شکل داشته باشد مطمئنا نمی تواند هیچ باشد.

به نظر می رسد که ما در هیچ کجای دنیا خود هیچ را نخواهیم یافت. شاید جایی برای جستجوی هیچ چیز فراتر یا خارج از کائنات باشد. اگرچه این ممکن است یک پرسش غیرممکن باشد. کائنات جایی است که فضا جایی که مواد و انرژی در آن واقع شده است و جایی است که زمان در آن وجود دارد.

خارج از کائنات؟

استیون هاوکینگ فیزیکدان شرح داده بود که دنیا هیچ مرزی چه در فضا و چه در زمان ندارد. زمانی که داخل خانه هستید دیوار ها مرز هستند و می توانید به آن چه در بیرون است فکر کنید شاید حتی آن را از پنجره ببینید. با این وجود، اگر دنیا هیچ مرزی نداشته باشد پس چیزی به نام بیرون (یا قبل) وجود ندارد و می توانیم آن را هیچ بنامیم، اما بهتر است بگوییم که این فقدان چیزی است.

هیچ چیز به عنوان یک ایده وجود ندارد. می توانیم از هیچ برای حساب کردن استفاده کنیم: ایده صفر 4000 سال پیش مورد استفاده قرار می گرفت و نماد بیضی شکلی که امروز استفاده می کنیم بیش از 1000 سال پیش اختراع شد. شاید این تنها جایی باشد که هیچ وجود دارد: به عنوان یک ایده در فکر مان.