چهره واقعی انسانی که 150 هزار سال پیش مرده است! - مجله زیتوا

در حال حاضر دانشمندان برای اولین بار صورت مرد آلتامورا را نشان داده اند، فردی که استخوان های او به دیواره های غار در لامالونگا، نزدیک آلتامورا، در جنوب ایتالیا چسبیده بود.

محققان می گویند که آلتامورا دارای یک بدن کوتاه و چهارشانه، خط الراس ابروی بزرگ، جمجمه ای حدودا کشیده و یک بینی بسیار بزرگ بوده است.

دیوید کاراملی (David Caramelli)، دانشیار انسان شناسی دانشگاه فلورانس به شبکه های خبرنگاری گفته است که برای او چهره این شخص بسیار زیباست. کاراملی و مانزی، دو دانشمندی که روی این شخص کار نموده اند، برای اینکه صورت انسان نئاندرتال را به طور واقعی بازسازی نمایند، از روش فوتوگرافی و اسکن لیزری اسکلت با داده های حاصل از تجزیه و تحلیل DNA استفاده نموده اند.

صورت انسان نئاندرتال در نهایت به وسیله دو برادر هلندی و متخصص هنر باستانی، آلفونز و آدری کنیس (Alfons and Adrie Kennis) ساخته شد. آن ها بعلاوه مدلی از اوتزی مرد یخی را ساخته اند. این مدل بینش جدیدی را در خصوص اسکلت ها ارائه داد. تعیین شد که در حالی که بدن دارای ویژگی های نئاندرتال های معمولی است، اما جمجمه آن، بسیار عجیب و غریب است. مانزی گفت: این جمجمه، چند ویژگی باستانی را نشان می دهد و تعیین می سازد که انسان آلتامورا نوعی پل مورفولوژیکی بین گونه های قبلی مانند انسان هایدلبرگی و نئاندرتال ها است.

از آنجایی که جسد او در فضای باریکی دیده شده و به شدت زخمی شده، به نظر می رسد که او از شدت گرسنگی مرده است.

طی هزاران سال پس از آن، بدن از بین رفته و استخوانهای به جای مانده به تدریج به استالاکتیت هایی که به وسیله ریزش آب روی دیواره های غار به عقب رانده شده بودند، تبدیل شدند.

در تحقیقات اخیر دانشمندان، اینطور به نظر می رسد که انسان نئاندرتال زمانی که انسان های مدرن از آفریقا خارج شده اند، به دیگر نواحی رفته و پراکنده شده و با اجداد اروپایی های امروزی، نژادهای گوناگونی را پدید آورده اند. پس شاید بتوان گفت که بین 1.5 تا 2.1 درصد از تمام افراد خارج از آفریقا، دی ان ای مربوط به نئاندرتال ها دارند.

جالب است بدانید که DNA این فرد، قدیمی ترین دی ان ای شناخته شده از زمان نئاندرتال هاست و دانشمندان امیدوارند که بتوانند با تحقیقات بیشتر، اطلاعات زیادی در خصوص ژنیتیک این انسان نئاندرتال به دست آورند.

این اسکلت برای اولین بار در سال 1993 کشف شد و به آن صفت مرد آلتوراما (Altamura Man) داده شد. از آنجایی که این اسکلت بخشی از دیواره های غار شده، کار را برای انسان شناسان کمی سخت نموده است. آنالیز استخوان های آن، اینطور پیشنهاد می نماید که آنها متعلق به یک مرد بالغ هستند.

با این حال، تعداد کمی از دانشمندان در خصوص اینکه آیا این اسکلت متعلق به یک نئاندرتال یا برای فردی با قدمت کمتر بوده، اتفاق نظر داشته اند. اما پس از تحقیق روی قطعه کوچکی از استخوان شانه، محققان دانشگاه اسپینزا رم، دانشگاه فیرنزه و دانشگاه نیوکاسل توانستند به بعضی از سوالات، پاسخ بهتری دهند.

آنها دی ان ای میتوکندریایی را که از استخوان شانه گرفتند بودند، با یک اسکلت نئاندرتال دیگر مقایسه نموده و به این نتیجه رسیدند که آن ها همخوانی دارند.

تکنیکی به نام اورانیوم-توریم (Uranium-thorium dating techniques) برای برآورد قدمت، نشان می دهد که این اسکلت بین 172،000 تا 130،000 سال پیش در طول دوره ای که صفحات یخ به طور قابل توجهی از خارج قطب جنوب و گرینلند توسعه می یافتند، برمی گردد.

محققان اکنون امیدوارند تجزیه و تحلیل بیشتر DNA این شخص ممکن است بینش جدیدی را در خصوص تکامل نئاندرتال ها نشان دهد. این اسکلت، تقریبا 100000 سال مسن تر از دیگر DNA نئاندرتال های کشف شده قبلی است. اینگونه تصور می گردد که نئاندرتال آلتامورا در ابتدا به درون حفره ای از توده سنگ های آهکی افتاده است. او پس از این اتفاق، برای مدت طولانی در این حفره باریک، گیر نموده و در نهایت از گرسنگی مرده است.

با گذشت زمان، استخوانهای او که در همانجا مرده بود، آغاز به یکی شدن با دیواره های غار شدند. در سال 1993، محققان غارهای باستانی، روی این مورد تحقیقاتی به عمل آوردند. محققان در نهایت به اجازه این دست یافتند تا یک قطعه کوچک استخوان شانه را در سال 2009 جدا نموده و روی آن تحقیق نمایند. این تحقیقات 6 سال به طول انجامید.

تیم تحقیقاتی در مجله ای علمی نوشت: اگر چه تعدادی از ویژگی های نئاندرتال را می توان در این اسکلت دید، به ویژه در صورت و استخوان پس سری، ویژگی هایی است که این نمونه را از نوع رایج این انسان ها، از جمله اینکه خط الراس ابروهای آن بزرگتر از نئاندرتال هاست و ابعاد نسبی استخوان گیجگاهی، جدا می نماید. به طور کلی نتایج ما نشان می دهد که این اسکلت متعلق به یک انسان هومو نئاندرتال است. بنابراین، اسکلت آلتامورا نشان دهنده قدیمی ترین نئاندرتالی است که تا به امروز کشف و روی DNA آن تحقیقاتی اجرا شده است.

اگر آنها پیروز به کشف توالی DNA شوند، می توان امیدوار بود که جزئیات جدیدی در خصوص تکامل انسان ها به طور کلی و تاریخ اولیه نئاندرتال ها به دست آید. آن ها بعلاوه می توانند جزییات بیشتری در ارتباط بین نئاندرتال ها و انسان های اولیه امروز را کشف نمایند.

تحقیقات اخیر نشان داده است که نئاندرتال ها از طیف وسیعی از بیماری هایی که هنوز در میان انسان ها دیده می گردد، رنج می برده اند و حتی این ممکن است علت از بین رفتن آن ها باشد. دانشمندان شواهدی را آورده اند که می گوید نسل ماقبل تاریخ ما به بیماری هایی مانند سل، تیفوئید، سرفه و حتی سرماخوردگی معمولی آلوده شده اند.