تور هند ارزان: شکل گیری آداب غذایی متفاوت در هند با تنوع آیین ها و مذاهب - مجله زیتوا

برای دیدن تاج محل و مجسمه های بودا، تور هند ارزان ما را تجربه کنید. از دهلی، آگرا و جیپور دیدن کنید و در شهر زیبای بمبئی قدم بزنید، در محیط زیبای فیلم های هندی از لحظات لذت ببرید.

سیامک منصوری در گفت وگو با خبرنگاران به مناسبت روز جهانی غذا به معرفی آداب غذایی مردمان هند پرداخت و اظهار کرد: برخورداری از سه وعده غذایی اصلی از جمله ویژگی های مشترک میان اقوام و کشورهای مختلف است. اگر چه ارزش هر یک از این وعده های غذایی در رژیم غذایی افراد در کشورهای مختلف فرق دارد اما در این میان آداب و رسوم غذا خوردن و غذا پختن مردم در فرهنگ های مختلف بسیار جالب توجه است.

وی ادامه داد: برنامه غذایی مردم هند یکی از قدیمی ترین و در عین حال،ک غنی ترین رژیم های غذایی در سراسر جهانست.

این مدرس دانشگاه اعلام نمود: تفاوت مردم هند در مذهب، منطقه زندگی، زبان، استان و طبقات اجتماعی موجب شده هر کدام از این گروه ها از رژیم غذایی جداگانه ای برخوردار باشند. بنابراین کاملا بدیهی است هند که به اسم دومین کشور پرجمعیت جهان شناخته شده، حتی نتواند یک غذا یا خوراکی کاملا ملی را در رژیم غذایی خود به مردم جهان معرفی کند. با این اوصاف نتیجه گیری قطعی و شرح یک نوع رژیم غذایی ملی که بتواند تمام مردم را با هر زبان، فرهنگ و طبقه اجتماعی تحت پوشش قرار دهد، کاری سخت است.

منصوری توضیح داد: نوع غذاهایی که در هندوستان استفاده می گردد، با توجه به منطقه و فرهنگ آن بسیار متنوع است. به اسم مثال در هندِ شمالی برنج یکی از اقلام پرمصرف غذاست؛ در حالی که در هند جنوبی روتی(نوعی نان از آرد گندم) بیشتر استفاده می گردد یا مردم در جنوب(شهرهایی چون حیدرآباد، شانل و…) غذاهای تند مصرف می نمایند اما در غرب(مانند شهر کلکته) غذای شیرین و در شمال(مثل دهلی) غذای تند و روغنی. علاوه بر این هر گروه و مذهبی در هند قوانین خاصی برای مواد غذایی و غذا خوردن دارند. عادات غذایی در هر منطقه از هند فرق دارد اما در تمام منطقه ها این کشور می توان غذاهای مشترکی پیدا کرد.

افراط در غذا خوردن از نظر هندی ها مانع رشد فکری و جسمی است

وی توضیح داد: هندی ها آداب خاصی در مصرف غذا دارندگ آن ها در غذا خوردن اسراف نمی نمایند چرا که معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلی شده و این موضوع مانع رشد فکری و جسمانی شان می گردد. از سوی دیگر سعی می نمایند غذای مصرفی خود را به چرخه طبیعت بسیار نزدیک نمایند؛ به همین علت غذاهایی چون ماهی و گوشت که برای به دست آوردن آن باید موجود زنده ای کشته گردد و در نتیجه آن چرخه طبیعت بر هم می خورد را مانع آرامش روح و نیایش با خدا می دانند.

عضو هیات علمی دانشگاه بینالود اضافه نمود: نکته جالب دیگر آن که تقریبا تمام هندی ها گاو را موجودی مقدس می دانند و گوشت آن را نمی خورند مانند مسلمانان که گوشت خوک را غیربهداشتی و خوردن آن را حرام می دانند؛ لذا در فهرست غذایی رستوران هایی که در منطقه ها نسبتا قدیمی تر هند قرار گرفته است، گوشت گاو و خوک دیده نمی گردد و نباید از آنان تقاضای این نوع غذاها را داشت چرا که نوعی اهانت و توهین به شمار میرود. شاید به همین علت است که اعتقادات گیاه خواری هم در میان مردم هند، به خصوص در بین مرتاض ها و اقوام مذهبی این کشور، بسیار رایج است.

منصوری اسم کرد: ذائقه مردم کشور هندوستان با غذاهای تند عجین است و تا زمانی که آن را امتحان ننموده باشیم، این موضوع را درک نخواهیم کرد. نه تنها غذاهای هندی بلکه چاشنی ها و سس هایی که هندی ها به غذای خود می زنند، بسیار تند است اما نکته چشم گیر در آشپزی هندی ها این است که آن ها پس از پخت غذا و در زمان خوردن آن فلفل به آن نمی زنند و معتقدند که مصرف فلفل به این شکل به قلب و معده صدمه می زند.

وی ادامه داد: هندی ها معتقدند فلفل باید با غذا پخته گردد تا ضررهایی که به همراه دارد، از بین رفته و غذا را هم لذیذتر کند. هندی ها از فلفل قرمز و سیاه برای تندی غذای خود استفاده می نمایند. فلفل سیاه در هند کشت اما فلفل قرمز از کشورهای آمریکای جنوبی و مرکزی به این سرزمین وارد می گردد. فلفل سیاه علاوه بر اینکه به غذاهای هندی طعم تندی می بخشد، عطر خاصی هم دارد. مردم شمال هند عادت دارند غذاهایی با تندی کمتر بپزند. تندترین غذاها مربوط به جنوب هند است.

عضو هیات علمی دانشگاه بینالود گفت: البته باید دانست که تمام غذاهای هندی تند نیست. برای مقال غذاهای شمال هندوستان ملایم است ولی هر چه به طرف جنوب هندوستان حرکت می کنیم، غذاها تندتر می گردد. اگر غذاهای تند با فلفل کمتری پخته گردد، خصلت هندی آن از دست نمی رود. این خصلت به ترکیب مواد غذایی و کاربرد ماسالا بستگی دارد که باعث می گردد غذا معطر گردد.

با دست غذا خوردن در هندوستان مخصوص هیچ طبقه خاصی نیست

منصوری اعلام کرد: با دست غذا خوردن از آداب جالبی است که هندی ها دارند که شامل هیچ طبقه خاصی هم نمی گردد. هنوز هم این رسم بین ثروتمندان هندی اصالت خود را حفظ نموده است. هندی ها معتقدند برای غذا خوردن نباید واسطه ای قرار گیرد چون ضروری است انرژی بین غذا و انسان در تعامل باشد. به نظر بسیاری از مردم هندوستان بردن قاشق و چنگال به دهان و درآوردن آن ها و باز برداشتن غذا با آن نمی تواند کار درستی باشد. از نظر آن ها غذایی که با کارد و چنگال خورده گردد، هیچ لذتی ندارد. از آن جایی که پاکیزه بودن دست ها هنگام غذاخوردن از اهمیت زیادی برخوردار است، لذا تمام رستوران ها در هند یک سینک فقط برای شستن دست ها دارند و آن را طوری تعبیه نموده اند که در معرض دید عموم باشد. البته پس از شستن دست نباید دستان خود را با حوله خشک کرد؛ به عبارتی دستان شما پس از شستن نباید با چیز دیگری تماس داشته باشد؛ حتی حوله.

وی اظهار کرد: در هند به غیر از غذاهای آبکی مثل سوپ تقریبا باقی غذاها با نان صرف می گردد. به معنای دیگر به جای انگشت ها از نان برای برداشتن غذا استفاده می گردد. در هند شمالی غذاهایی مانند برنج هم معمولا با قاشق مصرف می گردد. علاوه بر این استفاده از قاشق و چنگال در مواردی صورت می گیرد که لازم باشد غذا از یک ظرف بزرگتر و عمومی برداشته شده و داخل ظرف شخصی ریخته گردد. در این مورد استفاده کردن از دست برای ریختن غذا به داخل ظرفِ خود کمال بی ادبی به شمار میرود.

این استاد دانشگاه گفت: پدربزرگ ها و مادربزرگ های هندی عادت دارند زمانی که کسی میهمانشان می گردد، تمام غذای او را جداگانه در ظرفی ویژه آماده نمایند و مقابلش بگذارند. ظرف غذای آن ها معمولا یک سینی گرد و صیقلی شده به نام تالی(tali) است که چندان بزرگ نیست. خانواده های ثروتمند تالی هایی از جنس طلا و نقره دارند اما استفاده از تالی از جنس روی، مس و برنج هم در میان مردم هندوستان رایج است.

منصوریان اضافه نمود: مردم فقیر هند که تعدادشان کم هم نیست و نمی توانند چنین ظروفی را تهیه نمایند، غذایشان را روی برگ موز می کشند. پلو را وسط تالی می ریزند و در کنار آن چند کاتوری(پیاله) خورش، دال، ماست و روغن یا کره آب نموده و چتنی(چاشنی) می گذارند. روی برنج را با یکی 2 چپاتی یا نان می پوشانند. یک لیوان آب خنک هم سفره هندی را کامل می نماید. مردم هند عادت دارند آب را در ظروف فلزی بنوشند.

تمام کردن غذای داخل بشقاب از رسومات هندی هاست

وی ادامه داد: در مناسبت ها و میهمانی های رسمی، عادت این است که تمام افراد اجازه دهند ابتدا میزبان و یا افراد مسن تر(افراد مسن تر بر میزبان ارجحیت دارند) تناول غذا را آغاز نمایند و سپس باقی افراد آغاز به خوردن غذا نمایند. تمام افراد باید قبل از خوردن غذا و نشستن سر میز دستان خود را بشویند. علاوه بر این شستن دست ها پس از خوردن غذا هم الزامی است. معمولا یک ظرف کوچک(همراه با آب ولرم و کمی لیمو) برای هر فرد در نظر گرفته می گردد تا انگشتان خود را بشوید. لزومی ندارد از تمام غذاهای چیده شده بر سر میز استفاده گردد اما تمام کردن غذایی که داخل بشقاب یک هندی است، از الزامات محسوب می گردد.

منصوری توضیح داد: هندی ها علاقه فراوانی به استفاده از سبزیجات دارند و فردی که اهل خوردن گوشت قرمز باشد، در هند به سختی می تواند زندگی کند چرا که هندی ها گاو را ذبح نمی نمایند. اگر هم گوشت قرمزی در این کشور دیده گردد، به طور قطع گوشت بز است.